Do niedawna ZUS po wykryciu nieprawidłowości mógł żądać zwrotu nienależnie wypłaconych świadczeń nawet za 20 lat wstecz. Z takim właśnie żądaniem spotkała się np. kobieta, która przed laty pobierała równocześnie świadczenie rehabilitacyjne i pensję. Gdy po latach ZUS dopatrzył się nieprawidłowości i zażądał zwrotu nienależnego świadczenia, sprawa najpierw trafiła do sądu ubezpieczeń, a następnie do Trybunału Konstytucyjnego.

 

Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w wyroku z 5 lipca 2016 r. sygn. akt P 131/15 – Dz.U. z 16 sierpnia 2016 r., poz. 1247  uznali, że możliwość praktycznie bezterminowego dochodzenia przez ZUS nadpłaconych świadczeń narusza zasadę stabilizacji sytuacji

Strony samodzielnie kształtują w umowie o pracę wysokość wynagrodzenia za pracę, w zakresie przyznanej im autonomii, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy i zasadą swobody umów wynikającą z Kodeksu cywilnego. Swoboda ta nie jest jednak absolutna. Aby nie narazić się na spór z ZUS w zakresie zasadności ustalenia pracownikowi pensji w danej wysokości, pracodawca powinien określić wynagrodzenie w godziwej wysokości, tj. właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, biorąc pod uwagę obowiązujące stawki czy pracowników wykonujących tę samą lub podobną pracę.

Wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało:

● rodzajowi wykonywanej pracy,

Od wynagrodzenia wypłacanego zleceniobiorcy istnieje obowiązek naliczenia składek i odprowadzenia ich do ZUS. Zleceniobiorca może pozostać w rolniczym ubezpieczeniu społecznym w KRUS pod warunkiem, że przychód osiągany z umowy zlecenia w rozliczeniu miesięcznym nie będzie przekraczać kwoty 925 zł (w 2016 r.). Uzyskanie wyższej kwoty powoduje wyłączenie go z obowiązkowych ubezpieczeń w KRUS.

Samoistna umowa zlecenia (tzn. taka, której nie towarzyszy inny tytuł do ubezpieczeń) jest tytułem do następujących ubezpieczeń:

● obowiązkowych – emerytalnego, rentowych i wypadkowego, oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego

● zdrowotnego.

Od 1 stycznia 2016 r. od wynagrodzeń wypłacanych

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być wyższa niż kwota wynosząca 100% przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od 3. miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego do celów emerytalnych.

Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Wyjątkiem od tej zasady jest przyznanie zasiłku po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego vide: art. 7 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia

Warunek rozwiązania stosunku pracy wymagany do nabycia nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego jest spełniony w przypadku, gdy umowa o pracę rozwiązuje się z upływem czasu, na który była zawarta – vide: Uchwała Sądu Najwyższego z 27 kwietnia 2016 r., III PZP 1/16.

 

Niedopowiedzianym dotychczas było, czy użyte w ustawie o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych  wyrażenie „rozwiązali stosunek pracy”, obejmuje sytuację, w której umowa o pracę z nauczycielem rozwiązała się z upływem czasu, na który była zawarta.

Otóż, nauczyciele nabywają prawo do świadczeń kompensacyjnych, gdy osiągnęli odpowiedni wiek, posiadają wymagany staż ubezpieczeniowy i rozwiązali