Aktualności

Szczegóły

Łatwiej o układ ratalny w ZUS.

 

Nowelizacja ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z 9 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 689) wprowadziła zasadę, zgodnie z którą zaległość składkowa może być rozłożona na raty w całości (w zakresie ubezpieczeń społecznych), bez konieczności wcześniejszego, jednorazowego uregulowania zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie emerytalne. Tak więc rozłożeniu na raty będą podlegać:

● cała należność z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne,

● zaległe składki na FGŚP, Fundusz Pracy i FEP.

 

Ponadto sam ZUS jako instytucja uprościł wymogi w zakresie wymaganej dokumentacji dostarczanej do wniosku o udzielenie

Szczegóły

Na stronie ZUS możemy przeczytać, że; cyt. „wobec niesolidnych dłużników Zakład Ubezpieczeń Społecznych może stosować instrumenty wynikające z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych”. Określenie niesolidny dłużnik nie jest chyba trafionym określeniem, ale jeśli ZUS chce używać nomenklatury negatywnej w stosunku do płatników składek nie będziemy go w tej kwestii pouczać. My wolimy określenie płatnik, który stracił płynność finansową lub po prostu dłużnik.

Niemniej jednak faktem jest, że ZUS jako instytucja ma prawo do wymierzania kar i sankcji płatnikom składek, którzy za pewien okres czasu posiadają zaległości w opłacaniu składek.

Do podstawowych

Szczegóły

Z dniem 15 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz. U. z 2012 r., poz. 1551).

 

Ustawa z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz. U. z 2012 r. poz. 1551) przewiduje umorzenie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz wypadkowe, za okres od 1 stycznia 1999 r. do 28 lutego 2009 r. za osoby obowiązkowo podlegające tym ubezpieczeniom z tytułu

Szczegóły

W Polsce obowiązuje jeden z najdłuższych na świecie, bo aż 50-letni, obowiązkowy czas archiwizacji akt pracowniczych. W innych krajach europejskich okres ten zawiera się w przedziale od 5 do 10 lat.

Pracodawca ponosi całkowitą odpowiedzialność za przechowywanie akt płacowych i osobowych pracownika przez 50 lat od chwili jego zwolnienia. Ten kosztowny i uciążliwy dla pracodawców obowiązek ma na celu wykorzystywanie dokumentacji do wykazywania roszczeń ze stosunku pracy, ustalania emerytury, renty lub świadczenia przedemerytalnego.

Powyższy obowiązek jest dość niepraktyczny a wręcz absurdalny, ponieważ pracodawca musi przechowywać akta osobowe swoich byłych pracowników nawet po ich śmierci

Szczegóły

Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem Sądu Najwyższego pracodawca zatrudniający  pracowników w innym wymiarze czasu pracy niż pełny, a wykonujących prace o szczególnym charakterze, ma obowiązek opłacania za nich składki na Fundusz Emerytur Pomostowych (FEP). W sytuacji, kiedy pracownik sporadycznie wykonuje prace o szczególnym charakterze, składka na FEP nie jest należna, ale pod pewnymi warunkami, tj. gdy prace te nie zaliczają się do jego podstawowych obowiązków wynikających z umowy o pracę oraz z zakresu obowiązków, jeśli pracownik ten nie został ujęty w ewidencji osób zatrudnionych przy pracach o szczególnym charakterze, a stanowisko, na którym jest zatrudniony, nie figuruje w