Organ rentowy czyli potocznie ZUS nie uwzględnia okresów niewykonywania pracy, za które po 14/11/1991 r. otrzymano wynagrodzenia lub świadczenie z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa i ten okres wyłącza z okresu pracy w warunkach szczególnych.

Czy jest to słuszne i zgodne z prawem postępowanie ZUS ? Odpowiedź brzmi – NIE.

I tak, jeśli mężczyzna spełnił określone ustawą warunki, tj.

1. Osiągnął wymagany wiek emerytalny      tj. 55 lat życia dla mężczyzn,
2. Nie jest i nie byłe członkiem OFE,
3. Na dzień 01/01/1999 udowodnił okres      składkowy i nieskładkowy min. 25 lat w tym co najmniej 10 lat pracy      wykonywanej ciągle i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pracy w      szczególnych warunkach, wymienionym w dziale IV wykazu B stanowiącego      załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07/02/1983 r. w sprawie      wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub      w szczególnym charakterze,

ma prawo do przejścia na emeryturę z obniżonego wieku emerytalnego.

Aktualnie obowiązujące orzecznictwo Sądu Najwyższego jak też Sądów Apelacyjnych jest w tej kwestii jednoznaczne i wyrażają one stanowisko, że zastosowanie art. 32 ust. 1a pkt 1 ustawy emerytalnej, wprowadzonej ustawą o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz niektórych innych ustaw, jest uzasadnione jedynie wobec tych osób, które przed dniem jej wejścia w życie, tj. przed 1 lipca 2004 r., nie spełniły wszystkich warunków nabycia prawa do wcześniejszej emerytury wynikających z art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Ustawodawca utrwalił sytuację osób, które w dniu wejścia w życie ustawy tzn. w dniu 01 stycznia 1999 roku spełniły warunki stażu szczególnego oraz ogólnego, niezależnie od tego, kiedy osiągną wymagany wiek i zadeklarował ich przyszłe prawo do emerytury. Przez wydanie tego przepisu nastąpił stan związania, tj. zobowiązania się przez Państwo do powstrzymania się od jakiejkolwiek ingerencji w istniejące prawo tymczasowe. Gwarancji przyszłego prawa do emerytury złożonej wobec osób, o których mowa w art. 184 ustawy emerytalnej, ustawodawca nie mógł już naruszyć przez ustalenie innego sposobu wyliczenia ich stażu ubezpieczenia.

Dlatego też, jak podkreślił SN, wykazanie w dniu 1 stycznia 1999 r. określonego w art. 184 ustawy emerytalnej okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach wyłącza ponowne ustalenie tego okresu po osiągnięciu wieku emerytalnego, według zasad wynikających z art. 32 ust. 1a pkt 1 wskazanej ustawy, obowiązujących po dniu 1 lipca 2004 r.

            W kwestii zastosowania art. 32 ust. 1a pkt. 1 ustawy emerytalnej do osób spełniających na dzień 01/01/1999 wszystkie warunki do uzyskania emerytury z wyjątkiem posiadania stosownego i wymaganego wieku emerytalnego wypowiadał się również Sąd Najwyższy w Postanowieniu z dnia 09 marca 2012 Sygn. akt I UK 367/11 jak też w Wyroku z dnia 13 lipca 2011 Sygn. akt I UK 12/11. 

Ponadto w kwestii art. 32 ust 1a pkt 1 wyraził swoje stanowisko również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 10 lipca 2008 r. (K. 33/06, OTK-A 2008 nr 6, poz. 106), uznawszy za właściwą dla oceny konstytucyjności omawianego przepisu chwilę powstania prawa podmiotowego, w tym wypadku prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, oddalił zarzut, że zmiana warunków emerytalnych prowadzi do naruszenia praw nabytych. Stwierdził, że oceniana zmiana może mieć zastosowanie wyłącznie na przyszłość.

Serwis ZUSiK.pl